خیابان شریعتی، بالاتر از مترو صدر، روبه‌روی سفارت واتیکان، پلاک ۱۷۳۰، ساختمان رسا، واحد ۱۷

۲۲۶۰۱۶۲۵ - ۲۶۶۰۴۶۷۳​​​​​

کیفوز

 

کیفوز چیست؟

وقتی از پشت به ستون فقرات طبیعی نگاه می‌کنیم صاف به نظر می‌رسد. با این وجود ستون فقرات مبتلا به کیفوز،  شواهدی از انحنای رو به جلو استخوان‌های مهره در ناحیه فوقانی پشت را نشان می‌دهد که ظاهری غیر طبیعی گرد یا "قوز پشت" دارد. کیفوز به عنوان انحنای ستون فقرات با اندازه 50 درجه یا بیشتر در اشعه ایکس تعریف می‌شود. ستون فقرات طبیعی می‌تواند از 20 تا 45 درجه انحنا در ناحیه فوقانی پشت خم شود. کیفوز نوعی تغییر شکل ستون فقرات است.

 

کیفوز وضعیتی

کیفوز وضعیتی، کیفوز قفسه سینه بزرگتر از 50 درجه با مهره‌های طبیعی ظاهر می‌شود. این نوع از کیفوز انعطاف پذیر است و اغلب با تمرینات بهبود می یابد.

کیفوز شویرمن

کیفوز شویرمن به نوعی کیفوز اشاره دارد که در آن مهره‌ها به شکل گوه در آمده‌اند. این نوع کیفوز سفت‌تر است و می‌تواند با رشد بدتر شود. این نوع کیفوز در 0.4 درصد از جمعیت رخ می‌دهد و مردان و زنان به طور مساوی تحت تأثیر قرار می‌گیرند.

کیفوز مادرزادی

تشخیص کیفوز مادرزادی تفاوت در شکل یک یا چند مهره است. این تفاوت از بدو تولد وجود دارد. کودک هنگام تولد دارای انحنای بیرونی ستون فقرات است. این انحنا ممکن است با رشد بیشتر مورد توجه قرار گیرد.

 

چه عواملی باعث کیفوز می شود؟

کیفوز می‌تواند مادرزادی باشد (از بدو تولد وجود داشته باشد) یا به دلیل شرایطی اکتسابی است که ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  •  مشکلات متابولیکی
  • شرایط عصبی عضلانی
  • استئوژنز ایمپرفکتا، بیماری شکننده استخوان نیز نامیده می‌شود. وضعیتی که باعث شکستگی استخوان‌ها با حداقل نیرو می شود.
  • اسپینا بیفیدا
  • کیفوز شوئرمن: وضعیتی که باعث خم شدن مهره‌ها به سمت جلو در ناحیه فوقانی پشت می‌شود. علت کیفوز شوئرمن ناشناخته است و به طور معمول در مردان مشاهده می‌ شود.
  • کیفوز وضعیتی: رایج ترین نوع کیفوز است که به طور کلی در نوجوانی قابل توجه است و می‌تواند با خم شدن در مقابل ناهنجاری ستون فقرات همراه باشد. از ورزش برای کمک به اصلاح وضعیت بدنی استفاده می شود.

کیفوز در زنان بیشتر از مردان است.

 

علائم کیفوز چیست؟

موارد زیر شایع‌ترین علائم کیفوز است. اگر چه هر فردی ممکن است تجربه متفاوتی از علایم را داشته باشد. علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • تفاوت در ارتفاع شانه‌ها
  • سر در مقایسه با بقیه بدن به سمت جلو خم می‌شود
  • تفاوت در ارتفاع یا موقعیت تیغه‌های شانه
  • هنگام خم شدن به جلو، ارتفاع قسمت پشتی پشت بیش از حد طبیعی ظاهر می‌شود
  • عضلات همسترینگ (پشت ران) تنگ

کمر درد ممکن است وجود داشته باشد اما بندرت آن‌قدر قابل توجه است که بتواند بر فعالیت طبیعی تأثیر بگذارد. والدین و عزیزان ممکن است در مورد "وضعیت بد کودک" کودک اظهار نظر کنند یا از کلمات "قوز کمر" یا "قوز پشت" برای توصیف وضعیت کودک استفاده کنند.

 

 

عوامل خطر ابتلا به کیفوز چیست؟

دو عامل خطر برای ابتلا به کیفوز پوکی استخوان یا تراکم استخوان کم یا داشتن یکی از اعضای خانواده با این بیماری است.

چگونه کیفوز تشخیص داده می شود؟

پزشک با شرح حال کامل، معاینه فیزیکی و آزمایشات تشخیصی، کیفوز را تشخیص می‌دهد. اگر بیمار کودک باشد، پزشک سابقه کامل قبل از تولد و تولد وی را به‌دست می‌آورد و از وی می‌پرسد آیا سایر اعضای خانواده مبتلا به کیفوز هستند. دکتر همچنین در مورد نقاط عطف رشد سوال خواهد کرد، زیرا برخی از انواع کیفوز می‌تواند با سایر اختلالات عصبی عضلانی همراه باشد. تأخیر در رشد ممکن است نیاز به ارزیابی پزشکی بیشتری داشته باشد. روش‌های تشخیصی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

اشعه ایکس یک آزمایش تشخیصی که از پرتوهای انرژی الکترومغناطیسی نامرئی برای تولید تصاویری از بافت‌های داخلی، استخوان‌ها و اندام‌ها بر روی فیلم استفاده می‌کند. این آزمون برای اندازه‌گیری و ارزیابی منحنی استفاده می‌شود. با استفاده از اشعه ایکس جانبی ایستاده و کامل ستون فقرات‌، پزشک یا رادیولوژیست زاویه منحنی ستون فقرات را اندازه‌گیری می‌کند. انحنای بیشتر از 50 درجه غیر طبیعی یا هیپرکیفیوز در نظر گرفته می‌شود. تشخیص به موقع کیفوز برای درمان موفقیت آمیز مهم است. متخصصان اطفال یا پزشکان خانواده و حتی برخی از برنامه‌های مدرسه به طور معمول به دنبال نشانه‌هایی از وجود کیفوز می‌گردند.

 

درمان کیفوز

غیر از درد احتمالی، کیفوز - به جز انواع مادرزادی - به ندرت اثرات مضر بر اندام‌ها و ساختارهای مهم داخل بدن ایجاد می‌کند. بنابراین درمان بر اساس علائمی است که فرد ممکن است تجربه کند. به عنوان مثال، برای کسانی که از درد شکایت دارند تمریناتی برای تقویت عضلات اصلی و داروهای تسکین دهنده درد استفاده می‌شود. برای افرادی که به چگونگی انحنای بدن توجه دارند، می توان از تمرینات نگهدارنده یا وضعیتی استفاده کرد. جراحی فقط در موارد شدید کیفوز لازم است. در تصمیم گیری برای درمان کیفوز، سن و میزان رشد باقی مانده کودک را در نظر می‌گیریم. ما همچنین درجه تغییر شکل و وجود یا عدم وجود کمردرد را در نظر می‌گیریم.

ورزش

برای افزایش خفیف کیفوز و انحناهای انعطاف پذیر وضعیتی، درمان فیزیکی اغلب تجویز می‌شود. یک برنامه تمرینی خانگی روزانه اغلب در مدیریت مشکلات ظاهری و درد مرتبط با کیفوز موفقیت آمیز است.

بریس(نگهدارنده)

برای جلوگیری از بدتر شدن و اغلب حتی اصلاح کیفوز در کودکان در حال رشد فعال، از یک بریس میلواکی یا یک بریس فوق کلاویکولار استفاده میشود. بریس توسط متخصص ارتوپدی تجویز می‌شود و توسط متخصص ارتوپدی فنی ساخته می‌شود. در کودکان در حال رشد فعال و دارای انحنای کیفوز بیش از 65 درجه، بریس استفاده می‌شود. این بریس به طور معمول باید 23 ساعت در روز پوشیده شود تا زمانی که به سن بزرگسالی برسد.

 

عمل جراحی

یک نوجوان مبتلا به کیفوز شدید که با درد یا نگرانی مراجعه می‌کند ممکن است این تغییر شکل را با جراحی برطرف کند. جراحی کیفوز یک همجوشی خلفی ستون فقرات با ابزار دقیق است. این عمل جراحی چهار تا پنج ساعت طول می‌کشد. باید سه تا چهار روز در بیمارستان بستری شود. بهبودی معمولاً چهار تا شش هفته در خانه است. این جراحی شامل آزادسازی استخوان و عضلات ستون فقرات از طریق برشی است که مستقیماً در وسط کمر ایجاد شده است و باعث می‌شود که استخوان‌های ستون فقرات آزاد شوند و از انحنا کاسته شود.

 

در این جراحی پیچ‌های 2 اینچی ساخته شده از تیتانیوم در پایه‌ها قرار می‌گیرند. هر مهره دارای یک شاخه استخوان محکم در دو طرف است که پدیکل نامیده می‌شود. مرکز ستون مهره‌ای توخالی است و کانالی را برای قرار دادن نخاع و مایع مغزی نخاعی تشکیل می‌دهد. برای محافظت از نخاع احتیاط زیادی انجام می‌شود. اقداماتی که انجام می‌دهیم شامل قرار دادن پیچ پدیکل با استفاده از اشعه ایکس در مکانی درست است. از فلوروسکوپی برای راهنمایی و نظارت مستمر بر فعالیت نخاع استفاده می‌شود.

هنگامی که تمام پیچ های پدیکل در موقعیت قرار گرفتند، کیفوز اصلاح می‌شود. این مانوری است که توسط جراح امکان اصلاح قوس در ستون فقرات را می‌دهد. سپس میله‌های ساخته شده از کروم کبالت از طریق پیچ‌ها قفل می‌شوند. در این جراحی پیوند استخوان از دنده خود بیمار گرفته می‌شود.

 

در آخر لایه‌های عضلانی با بخیه‌های قابل جذب  بسته می‌شوند. بیرونی‌ترین لایه پوست با بخیه‌های نایلونی غیرقابل جذب یا بخیه‌های چسبی  بسته می‌شوند. وقتی پوست بازسازی شود این بخیه‌های به خودی خود می افتند.