شکستگی مفصل ران چیست؟
شکستگی مفصل ران یک شکستگی جزئی یا کامل قسمت ابتدایی استخوان ران است، جایی که با استخوان لگن شما مفصل می‌شود. به این ناحیه اصطلاحاً تروکانرتیک گفته می‌شود. این یک آسیب جدی است که نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارد.
شکستگی مفصل ران در افراد جوان معمولاً در هنگام تصادفات رانندگی، زمین خوردن شدید یا ضربه های شدید دیگر اتفاق می افتد. ترک‌های مویی به نام شکستگی‌های استرس نیز می‌تواند در اثر استفاده بیش از حد و تکرار حرکت ایجاد شود.
اگرچه اکثر شکستگی های مفصل ران در افراد بالای 60 سال اتفاق می‌افتد. برای آن‌ها، یک سقوط ساده شایع ترین علت است. اگرچه درصد کمی از بیماران شکستگی‌های خود به خودی را تجربه می‌کنند. شکستگی مفصل ران می تواند عوارض زیادی ایجاد کند. در بیماران مسن، این موارد عبارتند از:
- احتمال مرگ بیشتر (حدود 20 درصد بیماران در طی یک سال بعد از حادثه می‌میرند)
- بهبودی چالش برانگیز (تخمین زده می‌شود از هر 4 بیمار 1 نفر به طور کامل بهبود می‌یابد)
- یک اقامت طولانی مدت در بیمارستان (به طور متوسط 1 تا 2 هفته)، با پذیرش احتمالی در مرکز توانبخشی
- از دست دادن احتمالی استقلال ، کاهش کیفیت زندگی و افسردگی
خوشبختانه جراحی‌ها و تکنیک‌های فیزیوتراپی همچنان بهبود می‌یابند. همچنین روش‌های ساده‌ای برای جلوگیری از شکستگی مفصل ران وجود دارد.
علائم شکستگی مفصل ران چیست؟
در حالی که هر بیمار به طور متفاوتی شکستگی مفصل ران را تجربه می‌کند، علائم به طور کلی شامل موارد زیر است:
- درد مفصل ران و / یا زانو
- درد پایین کمر
- ناتوانی در ایستادن یا راه رفتن
- کبودی یا تورم
- پا در زاویه‌ای عجیب و غریب قرار می‌گیرد و باعث کوتاه‌تر نشان دادن پا می‌شود
- احساس تاندونیت یا کشیدگی عضله (فقط شکستگی‌های استرس)
علائم شکستگی مفصل ران ممکن است در واقع از سایر موارد پزشکی ناشی شود، بنابراین همیشه برای تشخیص با پزشک خود مشورت کنید.
عوامل خطر شکستگی مفصل ران چیست؟
استخوان‌ها با افزایش سن نازک و ضعیف می‌شوند. میزان شکستگی مفصل ران برای هر دهه بعد از 50 سالگی دو برابر می‌شود. هنگامی که استخوان خیلی زود از بین می‌رود یا به اندازه کافی سریع جایگزین نمی‌شود، پوکی استخوان می‌تواند ایجاد شود و خطر شکستگی مفصل ران را افزایش دهد. کاهش تولید استروژن، زنان یائسه را مستعد ابتلا به پوکی استخوان و شکستگی مفصل ران می‌کند. در حقیقت زنان 70 درصد از بیماران شکستگی مفصل ران را تشکیل می‌دهند.
پیشگیری از شکستگی مفصل ران
جلوگیری از شکستگی مفصل ران مطلوب‌تر از درمان آن است. مشاوره در مورد جلوگیری از شکستگی، مشابه توصیه‌های پیشگیری از پوکی استخوان است و شامل موارد زیر است:
- مصرف کافی ویتامین D و کلسیم از جمله غذاهای غنی از کلسیم مانند شیر، پنیر، ماست، ساردین و کلم بروکلی
- اگر در گروه ریسک بالا برای پوکی استخوان قرار بگیرید، می توانید آزمایش تراکم استخوان بگیرید.
- مشارکت در تمرینات ورزشی منظم مانند پیاده روی برای بهبود قدرت و تعادل عضلات
- مصرف دارو برای جلوگیری از از دست دادن استخوان طبق دستور پزشک (بیماران مبتلا به شکستگی در معرض خطر شکستگی‌های اضافی هستند.)
- ترک سیگار
- اجتناب از نوشیدن بیش از حد الکل
بیشتر شکستگی های مفصل ران که توسط افراد مسن ایجاد شده است، معمولاً طی زمین خوردن در خانه و اغلب هنگام راه رفتن روی یک سطح هموار اتفاق می‌افتد. با استفاده از موارد زیر می‌توانید از بروز چنین حوادثی جلوگیری کنید:
- پله‌ها و کف‌ها را از لوازم خطرناک مانند سیم‌های برق تمیز نگه دارید.
- قرار دادن فرش‌های مقاوم در برابر لغزش در کنار وان و نصب میله‌های چنگک در وان
- قرار دادن چراغ‌های شب برای هدایت از اتاق خواب به حمام
- برای نگه داشتن فرشهایتان از ترمز فرش یا چسب استفاده کنید.
- اجتناب از مبلمان ناپایدار و نردبان پله‌ای
- برای بررسی بینایی و درمان هرگونه بینایی هر ساله به چشم پزشک مراجعه کنید.
تشخیص شکستگی مفصل ران
مفصل ران شما می‌تواند به یک شکستگی یا چند شکستگی تبدیل شود. علاوه بر یک سابقه پزشکی کامل و معاینه فیزیکی، پزشک شما ممکن است تصمیم بگیرد آسیب شما را با استفاده از موارد زیر تشخیص دهد:
- اشعه ایکس
- تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI)
- اسکن توموگرافی رایانه‌ای (اسکن CT یا CAT)
اگر مفصل ران خود را شکسته‌اید، باید آزمایش پوکی استخوان را انجام دهید تا شما و پزشک بتوانید برای جلوگیری از شکستگی دیگر اقدامات لازم را انجام دهید.
درمان شکستگی مفصل ران
شکستگی مفصل ران معمولاً با جراحی درمان می‌شود یا با تقویت و تثبیت مفصل ران با استفاده از پروتزهای فلزی یا جایگزینی کامل لگن محقق می‌شود. هدف این است که درد خود را تسکین داده و به شما کمک کند تا سطح فعالیت طبیعی خود را از سر بگیرید. نوع جراحی توصیه شده به موارد زیر بستگی دارد:
- سن، سلامت کلی و سابقه پزشکی شما
- نوع شکستگی (های) شناسایی شده و محل دقیق قرارگیری
- تحمل شما برای داروها، روش یا روش‌های درمانی خاص
- اهداف و انتظارات شما
- نظرات و تنظیمات شما
جراحی لگن معمولاً نیاز به اقامت در بیمارستان و به دنبال آن توانبخشی اضافی دارد چه در خانه و چه در یک مرکز توانبخشی.
